Her ne kadar Türkiye’de ecza kooparatfçiliği hareketi, maddi temellere dayalı olarak ortaya çıkmış olsa da; şirket modelinin kooperatif olması, yani üyelerin sadece eczacılardan oluşması, her üyenin eşit sermaye ve söz hakkına sahip olması, temeldeki ruhun kollektivite ve paylaşımcılık olduğunu gösteriyor.

O yıllarda ana sorunun ürünün temini ve eczaneler arasında adil dağıtılmaması olmasına rağmen ana sözleşmelerde temin ve dağıtım görev amacının yanında üretimin de yer alması, kooperatifleri kuran arkadaşlarımızın ufkunun açıklığını ve gelecek kuşaklara gösterdiği hedefleri ortaya koyuyor.